We zijn weer goedgekeurd!

Vanmiddag zijn we naar Middelburg geweest om ons rapport in te lezen. En ja hoor, we zijn er weer met glans doorheen gerold. Wat heerlijk om zo'n mooi rapport voor je neus te krijgen. Ons rapport wordt doorgestuurd naar het Ministerie van Justitie. Die moet dan de officiele uitspraak doen. Vervolgens gaat het rapport naar Wereldkinderen, die weer voor de vertaling zorgt. Daarna gaat het weer door naar Colombia, samen met de officiële toestemming, de Beginseltoestemming, van het Ministerie van Justitie. Zoals het er nu uitziet is dit waarschijnlijk de laatste ronde kinderbescherming geweest. Tenzij het nu weer langer dan twee jaar duurt. Dan moet er weer een korte update voor Colombia komen. Ach het houdt ons bezig.

Voorlopig hebben we het weer gehad. Jammer dat we het rapport niet mee mogen nemen. Maar daarvoor is het schijnbaar te fraudegevoelig. Ach... het papiertje is weer (bijna) binnen!

Morgen naar kinderbescherming

Morgen hebben we ons advies-/inleesgesprek bij de kinderbescherming. Ik maak me er niet echt druk om, maar ik ben wel benieuwd wat ze nu weer over ons hebben opgeschreven...

Als we morgenavond niet te laat terug zijn, zal ik nog een kort verslagje typen.

Fleur en Marta Cecilia

Afgelopen vrijdag zijn Marta Cecilia en ik na school in de auto gestapt en naar Vlissingen gereden. Lekker op bezoek mij mijn zusje en nichtje. Marta Cecilia genoot met volle teugen. Want eindelijk mocht ze tutten met haar nichtje. Tot nu waren we steeds op het verkeerde moment geweest of wanneer het erg druk was. Nu waren we lekker met z'n vieren en kom Marta Cecilia Fleur lekker op schoot pakken, de wandelwagen duwen, Fleur een flesje geven en lekker knuffelen.

Ze was zo ontzettend lief voor Fleur. Je geniet dan zelf ook mee. Verder zijn we ook nog even op de school van ome "meester" Jimi geweest. Dat is natuurlijk ook reuzespannend. Al met al een supermiddag! Doen we gauw nog eens he zus!

Nieuwe wachtlijst ICBF

Op de site van de kinderbescherming in Colombia is een nieuwe wachtlijst geplaatst. Ondanks dat het niet altijd veel zegt, ben ik blij dat de wachttijd niet verder op lijkt te lopen.

We hebben natuurlijk nog even te gaan. Maar oplopende wachttijden, dat is natuurlijk nooit leuk als je middenin het "wachtproces" zit.

Voorlopig eerst een keer Colombia op vakantie. Ook niet verkeerd toch?

Bikkeltje

Marta Cecilia had al een tijdje een wratje op haar kin. Een week of drie geleden gingen we ermee naar de dokter. We hebben toen spul gekregen om het zelf mee aan te stippen. Daar zou het na drie weken mee weg moeten zijn, maar helaas.

Vandaag zijn we dus toch maar even terug gegaan naar de dokter. Toevallig stond net de stikstofbus op de praktijk. Dus er is gelijk voor gezorgd. Ik had MC al gewaarschuwd dat ze het wel even zou voelen. De eerste twee keren aanstippen voelde ze het volgens mijn niet. Daarna hoorde ik het gewoon sissen. We zagen dat ze haar gezichtje even vertrok en er kwam een keer: mmm. En dat was het. Bikkeltje. Ze kreeg er een pleister op, maar toen we terug naar school fietsten zei ze al dat ze hem bij school eraf zou halen. En zo was het. Vijf minuten nadat de pleister eraf was, trok ze hem er vrolijk weer af en ging de klas binnen alsof er niets was gebeurd. Flauw? Ik dacht het niet.

Eerste gesprek kinderbescherming

Vandaag hebben we het eerste gesprek gehad voor de verlenging van de Beginseltoestemming. De Raadmedewerkster was nog erg jong. Was tot nu toe iedere keer het geval eigenlijk. In onze situatie bleek weinig veranderd. Ze had wel veel vragen over hoe Marta Cecilia het nu doet. Daar hadden we natuurlijk veel over te vertellen. Na anderhalf uur kwam Marta Cecilia binnen. Die was in een goede bui en kletste honderduit. Enthousiast nam ze de medewerkster mee naar boven om haar kamer te laten zien. Jippie... ahum. Beneden was het aardig schoon te noemen, maar boven was ik niet geraakt. Maar goed... zo erg was het gelukkig ook weer niet. Op een gegeven moment hoorde ik alle deurtjes van haar kast klapperen. De hele garderobe, tot aan de pyjama, is geshowd. Nou ja, aan kleding in ieder geval geen gebrek. Marta Cecilia bevestigde met haar gedrag gelukkig alles wat we verteld hadden. Dat was ook even afwachten: heeft ze een goede bui of niet?

De medewerkster vond het in ieder geval een fijn en open gesprek. Op 23 april hebben we de volgende afspraak staan. Eerst gaat haar verslag nog naar een gedragsdeskundige. Afhankelijk van de vragen die dan komen of niet, wordt dit een inlees ( en daarmee dus een afrondend) of een aanvullend gesprek. We verwachten of hopen eigenlijk, dat dit gelijk afrondend zal zijn. We horen het een paar dagen van te voren.

Ookal ging het volgens mij vrij ontspannen, ik zal toch blij zijn als het papiertje er weer is.