Corona in Colombia : de voordelen .
4 jaar geleden
woensdag 9 januari 2013
Aankomstfeestje
Ok... De laptop lijkt een stille dood gestorven een week nadat er cola overheen is gegaan met een feestje. Weg dus mijn bestand met adressen voor de kaartjes. Dit betekent waarschijnlijk dat jullie de kaartjes iets later ontvangen. Wel staat het feestje redelijk snel gepland, namelijk op zaterdag 26 januari. Dit om zo snel mogelijk de rust in huis te krijgen. Dus schrijf het alvast in de agenda: tussen 10.00 en 17.00uur bij ons thuis! Geen kaartje gehad? Je bent evengoed van harte welkom!
zaterdag 5 januari 2013
Uitrusten, Christusbeeld en La Virginia
1 januari is een dag van weinig doen. Ten eerste is het weer enorm heet. Tegen de middag is iedereen weer een beetje boven water. We zitten wat bij de familie. Lekker kletsen. Een drankje. Een hapje. Iedereen is moe. Wij willen weer wat energie opdoen voor de volgende dag. We gaan dan naar het Monumento a Cristo Rey en het stadje la Virginia. Hierover heb ik twee jaar geleden al verslag gedaan. Ik plaats nu alleen wat fotootjes van de dag. We hebben twee dingen meegemaakt die we vorige keer niet hebben beleefd. Na het bezoek aan het stadje la Virginia en voornamelijk het marktje gaan we nog even iets eten in la Virginia. We zien een restaurantje van Sir Pollo. Een keten hier in Colombia. We willen iets kleins eten, maar voordat we het weten zitten we met een enorm bord voor ons neus, voor nog geen 3 euro per portie. We kunnen het bij lange na niet op. We worden in de gaten door twee jongens, die duidelijk honger hebben. In het restaurant vragen we zakjes om het eten wat nog op de borden ligt, mee te kunnen geven. We pakken de goede stukken er uit. Maar al gauw staan zo ook op de afgekloven te wijzen. De tranen springen er echt van in mijn ogen. We geven het allemaal mee en worden nederig bedankt.
Na het eten gaan we nog even richting de rivier de Cauca. Daar winnen ze zand. Vorige keer hebben we aan de rand gekeken, maar die plaats is er niet meer. Vorig jaar is de rivier enorm overstroomd en zijn er veel huizen verwoest. Nu hebben ze de waterkant opgehoogd. We rijden een stukje verder naar een restaurant aan de waterkant. We worden daar tegemoetgekomen met menukaart en al. Maar wij hebben net gegeten. Maar wat blijkt, ze hebben daar ook een "boot" die een stuk de rivier op vaart. We besluiten dat we een vaart van veertig minuten doen. Hiermee komen we enorm dicht bij de mannen die zoooo hard werken. Waarschijnlijk ook voor veel te weinig geld. We kunnen ons voorstellen dat dit werk is wat je maar korte tijd kunt doen. Ook zien de schamele huisjes die aan de kant van het water staan. Het blijft indrukwekkend om te zien hoe veel mensen hier leven en het hoofd boven water proberen te houden.
Het is weer een lange dag geweest. Die avond kletsen we nog even met Liliana. We proberen enigszins op tijd naar bed te gaan. De volgende dag zijn er geen plannen, behalve een barbecue met Liliana, Norma en Cesar. Een gezellige avond weer in het verschiet. Voor mijn broer nog maar twee dagen te gaan. En ook voor ons nadert het einde van deze bijzondere reis. Time flies!
 |
| Het Christusbeeld |
 |
| Samen met mijn broer halverwege het beeld |
 |
| Brigite... ook nog mijn kleine meisje |
 |
| Op de markt in La Virginia, het onderstaande aanschouwend |
 |
| Er kan nog meer bij. Met achttien personen een ritje van 50 minuten maken |
Na het eten gaan we nog even richting de rivier de Cauca. Daar winnen ze zand. Vorige keer hebben we aan de rand gekeken, maar die plaats is er niet meer. Vorig jaar is de rivier enorm overstroomd en zijn er veel huizen verwoest. Nu hebben ze de waterkant opgehoogd. We rijden een stukje verder naar een restaurant aan de waterkant. We worden daar tegemoetgekomen met menukaart en al. Maar wij hebben net gegeten. Maar wat blijkt, ze hebben daar ook een "boot" die een stuk de rivier op vaart. We besluiten dat we een vaart van veertig minuten doen. Hiermee komen we enorm dicht bij de mannen die zoooo hard werken. Waarschijnlijk ook voor veel te weinig geld. We kunnen ons voorstellen dat dit werk is wat je maar korte tijd kunt doen. Ook zien de schamele huisjes die aan de kant van het water staan. Het blijft indrukwekkend om te zien hoe veel mensen hier leven en het hoofd boven water proberen te houden.
Het is weer een lange dag geweest. Die avond kletsen we nog even met Liliana. We proberen enigszins op tijd naar bed te gaan. De volgende dag zijn er geen plannen, behalve een barbecue met Liliana, Norma en Cesar. Een gezellige avond weer in het verschiet. Voor mijn broer nog maar twee dagen te gaan. En ook voor ons nadert het einde van deze bijzondere reis. Time flies!
Ons vluchtschema
DEUTSCHE LUFTHANSA AG Confirmation Number: 64WYXA Depart: 5:20 PM Frankfurt Intl (FRA), Terminal 1 Arrive: 6:20 PM Brussels National Arpt (BRU)
Oud en nieuw in Colombia
Op 31 december sluiten we het jaar af. Een bewogen jaar. Want we hebben er onverwacht een prachtige dochter bij, maar kort daarvoor is opa overleden. De "reis" naar onze Sara heeft ook de nodige stress opgeleverd. Achteraf is dit het natuurlijk dubbel en dwars waard geweest. En nu vieren we dus de afsluiting van het oude jaar en het begin van het nieuwe jaar in Colombia! Colombia is een echt familieland. Oud en nieuw wordt dan ook eigenlijk standaard met de familie gevierd en soms ook wat goede vrienden. Aan gezien alle familie hier al is, ligt iedereen in de middag al in en om het zwembad. Soms al gezellig met een drankje. Maar het zwembad is gezien de hitte geen overbodige luxe. Tegen 18.00 uur is het stil en gaat iedereen zich klaarmaken voor de avond. Wij willen rond 17.30 uur contact leggen met Nederland om oud en nieuw daar mee te maken. We hebben al een test gedaan met een groepsgesprek over skype. Zo kunnen we met alle ouders (mijn ouders, die van Marco en die van Monique) het nieuwe jaar in Nederland meemaken. Net voordat we in willen loggen, valt de stroom uit. Niet te geloven! Meestal is het hier niet binnen vijf minuten opgelost en zeker niet op oudejaarsavond. Maar het wonder geschiede: 2 minuten voor twaalf lukt het ons om met iedereen contact te leggen en kunnen we samen aftellen. We hebben de champagne klaar staan en bij ons klokslag 18.00 uur springt de kurk bij ons van de fles. Wat een gekke gewaarwording dat het jaar daar dan al begonnen is. Wij hebben dan nog 6 uur te gaan.
De dames gaan over het algemeen op chique. De heren een lange broek en t-shirt of bloes. Ik grijp de gelegenheid aan om mijn nieuwe jurk aan te doen. Lichtelijk aangeschoten van de Champagne (warm en nog niet gegeten) gaan we ons ook klaarmaken. Rond 19.00 uur is het al druk hier rond het zwembad. Er staan tafels en stoelen en ondertussen wordt er ruimte gemaakt voor een bandje die hier komt spelen.
We zitten heerlijk relaxed en de hapjes worden op tafel gezet. Iedereen neemt zijn eigen alcoholische dranken mee. Dat is hier normaal en ook niet gek gezien de hoeveelheden die de Colombianen wegdrinken. Pfffff ik moet er niet aan denken. Om de avond te starten, komt Cesar verkleed opdagen. Dit voornamelijk om wat mensen te laten schrikken. Hilarisch. Alleen Brigite denkt er anders over en stopt pas weer met huilen als hij uit zicht is. Om 22.00 begint er een bandje te spelen. De meesten beginnen te dansen en ik waar ook een dansje met Cesar. Dat blijkt een ervaren danser en dan kan ik van mezelf helaas niet meer zeggen. Maar ja. Het gaat om de lol. Om 23.15 uur komt dan eindelijk het eten.
Jacobo loopt te slepen met met een pop. Het is een grote pop met vuurwerk in. Deze wordt om iets voor 0.00 uur aangestoken om de boze geesten te verjagen. Iets voor twaalf wordt de pop aangestoken. Als de hij goed brand, knalt het vuurwerk goed. Het is natuurlijk geen siervuurwerk. Helaas hebben we hier niet veel vuurwerk gezien. Het is verboden sinds vijf jaar geleden. Wat een tegenstelling met Nederland. Dat misten we wel een beetje. Tegen twaalf uur gaat iedereen bij elkaar staan. We tellen met zijn allen af. Voordat er gezoend wordt, beginnen er een aantal met volle overtuiging rondjes over het grasveld te lopen met een koffer achter zich aan. Dit doen ze omdat ze daardoor volgend jaar hopelijk een mooie reis mogen maken. Ongelooflijk grappig om te zien!
Dan komt de verrassing van de avond. We hebben een echte beroemdheid uit Colombia in ons midden. Zijn naam is Jose Jose. Hij heeft dit jaar een soort soundmixshow hier gewonnen en zijn bekendheid hier kent geen grenzen. Normaal een onbetaalbare zanger. Maar Norma heeft hem geholpen om deel te kunnen nemen aan show, door geld in te zamelen en door stemmen te genereren. Hiervoor is hij ontzettend dankbaar en daarom komt hij hier gratis optreden. Als Marco een foto op facebook zet, krijgt hij dan ook van Colombiaanse vrienden de vraag of hij ECHT hier bij ons staat te zingen. Ja dus.
We genieten van de vrolijke mensen en de muziek, maar om 02.00 uur hebben we het wel gehad. We duiken ons bed. SLapen lijkt nog niet zo eenvoudig, want het feest en de muziek gaan door. Totdat Marco het om 5.30 uur beu is. Hij stapt uit zijn bed, drinkt nog een drankje met de laatste zittenblijvens en begint op te ruimen. Ze druipen langzaam af en dan keert de rust weer.
De dames gaan over het algemeen op chique. De heren een lange broek en t-shirt of bloes. Ik grijp de gelegenheid aan om mijn nieuwe jurk aan te doen. Lichtelijk aangeschoten van de Champagne (warm en nog niet gegeten) gaan we ons ook klaarmaken. Rond 19.00 uur is het al druk hier rond het zwembad. Er staan tafels en stoelen en ondertussen wordt er ruimte gemaakt voor een bandje die hier komt spelen.
We zitten heerlijk relaxed en de hapjes worden op tafel gezet. Iedereen neemt zijn eigen alcoholische dranken mee. Dat is hier normaal en ook niet gek gezien de hoeveelheden die de Colombianen wegdrinken. Pfffff ik moet er niet aan denken. Om de avond te starten, komt Cesar verkleed opdagen. Dit voornamelijk om wat mensen te laten schrikken. Hilarisch. Alleen Brigite denkt er anders over en stopt pas weer met huilen als hij uit zicht is. Om 22.00 begint er een bandje te spelen. De meesten beginnen te dansen en ik waar ook een dansje met Cesar. Dat blijkt een ervaren danser en dan kan ik van mezelf helaas niet meer zeggen. Maar ja. Het gaat om de lol. Om 23.15 uur komt dan eindelijk het eten.
 |
| Cesar.... Lekker warm! |
 |
| Met Cesar en Liliana |
 |
| Marta Cecilia met Jacobo en Liliana |
 |
| Samen met mijn broer en Monique |
 |
| Een dansje wagen met Cesar |
Jacobo loopt te slepen met met een pop. Het is een grote pop met vuurwerk in. Deze wordt om iets voor 0.00 uur aangestoken om de boze geesten te verjagen. Iets voor twaalf wordt de pop aangestoken. Als de hij goed brand, knalt het vuurwerk goed. Het is natuurlijk geen siervuurwerk. Helaas hebben we hier niet veel vuurwerk gezien. Het is verboden sinds vijf jaar geleden. Wat een tegenstelling met Nederland. Dat misten we wel een beetje. Tegen twaalf uur gaat iedereen bij elkaar staan. We tellen met zijn allen af. Voordat er gezoend wordt, beginnen er een aantal met volle overtuiging rondjes over het grasveld te lopen met een koffer achter zich aan. Dit doen ze omdat ze daardoor volgend jaar hopelijk een mooie reis mogen maken. Ongelooflijk grappig om te zien!
Dan komt de verrassing van de avond. We hebben een echte beroemdheid uit Colombia in ons midden. Zijn naam is Jose Jose. Hij heeft dit jaar een soort soundmixshow hier gewonnen en zijn bekendheid hier kent geen grenzen. Normaal een onbetaalbare zanger. Maar Norma heeft hem geholpen om deel te kunnen nemen aan show, door geld in te zamelen en door stemmen te genereren. Hiervoor is hij ontzettend dankbaar en daarom komt hij hier gratis optreden. Als Marco een foto op facebook zet, krijgt hij dan ook van Colombiaanse vrienden de vraag of hij ECHT hier bij ons staat te zingen. Ja dus.
 |
| Norma, Jose Jose en zijn vriendin, een soapster in Colombia |
We genieten van de vrolijke mensen en de muziek, maar om 02.00 uur hebben we het wel gehad. We duiken ons bed. SLapen lijkt nog niet zo eenvoudig, want het feest en de muziek gaan door. Totdat Marco het om 5.30 uur beu is. Hij stapt uit zijn bed, drinkt nog een drankje met de laatste zittenblijvens en begint op te ruimen. Ze druipen langzaam af en dan keert de rust weer.
donderdag 3 januari 2013
Verslag 29 december
Op deze dag wordt volgens Colombiaanse traditie op het platteland een varken geslacht en met de familie en goede vrienden opgegeten. Vroeger gebeurde dit op de Finca, maar veel mensen willen het niet zien en de laatste keer was het ook niet op de meest diervriendelijke manier gebeurd. Dus deze keer wordt er iemand professioneel ingehuurd en gebeurt het op een andere locatie. Marco en Monique willen het graag zien. Om 7.30 uur staan ze paraat om richting het varken en dus de slachting te gaan. Rond 12.00 uur komt er een vrachtwagen aan, geladen met zakken met vlees. Degenen die mee zijn geweest om het bekijken, volgen in auto's. Ze kunnen niet anders dan zeggen dat het netjes en vakkundig is gebeurd. Vele foto's zijn daarvan het bewijs. Hier zijn er een aantal, maar niet de meest erge.
In de middag begint alle familie druppelsgewijs te arriveren. Het wordt een drukke en gezellige boel. Ook zijn er een paar vrienden van Norma, waaronder een zangeres. Zij zingt later op de avond nog. Er vloeit weer de nodige drank en al gauw wordt het eerste vlees van het varken geserveerd. Samen met aardappeltjes en tomaat. Het is een gezellig avond. Maat houden met muziek kunnen ze hier echter niet. Hard, harder, hardst. Het gaat lang door. Voor de meisjes niet leuk. Het is dan ook een onrustige nacht.
De volgende dag is een dag van bijkomen. Brigite heeft het moeilijk. Ze heeft te weinig geslapen en dat is te merken. Bijkomen van een avond met drank doen ze hier met.... drank. Om 12.00 uur is bijna iedereen weer boven water en starten ze weer lekker met een biertje. Met drie kinderen doen we hier maar niet overdadig aan mee. Er zijn veel familieleden die zich ontfermen over de meisjes. Ik doe 's middags nog lekker even een dutje. Vroeg in de avond liggen de meisjes in bed. En wij gaan ook op de tijd. De volgende dan is het oudjaar en dan wordt het zeker weer laat.
 |
| Het varkentje voor |
 |
| Het varkentje na.... |
In de middag begint alle familie druppelsgewijs te arriveren. Het wordt een drukke en gezellige boel. Ook zijn er een paar vrienden van Norma, waaronder een zangeres. Zij zingt later op de avond nog. Er vloeit weer de nodige drank en al gauw wordt het eerste vlees van het varken geserveerd. Samen met aardappeltjes en tomaat. Het is een gezellig avond. Maat houden met muziek kunnen ze hier echter niet. Hard, harder, hardst. Het gaat lang door. Voor de meisjes niet leuk. Het is dan ook een onrustige nacht.
De volgende dag is een dag van bijkomen. Brigite heeft het moeilijk. Ze heeft te weinig geslapen en dat is te merken. Bijkomen van een avond met drank doen ze hier met.... drank. Om 12.00 uur is bijna iedereen weer boven water en starten ze weer lekker met een biertje. Met drie kinderen doen we hier maar niet overdadig aan mee. Er zijn veel familieleden die zich ontfermen over de meisjes. Ik doe 's middags nog lekker even een dutje. Vroeg in de avond liggen de meisjes in bed. En wij gaan ook op de tijd. De volgende dan is het oudjaar en dan wordt het zeker weer laat.
zaterdag 29 december 2012
Botanische tuin en vlindertuin
En toen was het alweer 28 december. Jaaaa ik heb verzaakt, maar dat steek ik dan maar op de gezellige avondjes die we hebben gehad. Gisteren zijn we naar de botanische tuinen geweest bij Manizales. Daarbij hoorde ook een vlindertuin. Hier waren helaas relatief weinig vlinders te bekennen vergeleken bij de vlindertuin in de dierentuin in Cali. Hier was ook een verklaring voor: er waren een paar vogeltjes het vlindergedeelte binnengekomen en die waren heerlijk aan het smikkelen van de vlinders. Ze liepen dan ook met man en macht rond om deze ongewenste gasten te vangen. Voordat we de vlindertuin ingingen hebben we kunnen genieten van een prachtige botanische tuin. Hier waren vooral veel boomsoorten die in Colombia te vinden zijn, te bekijken. Een prachtige omgeving en ook zeker een aanrader voor mensen die hier nog eens komen. Cesar was er zelf ook nog niet geweest, maar was er ook zeker over te spreken. Al met al hebben we daar een dikke twee uur doorgebracht, met een aantal foto's in deze blog om te laten zien hoe mooi het allemaal was. Met dank aan Monique!
Dierentuin
Vandaag gingen we het rustig aan doen, maar vanmorgen besloten we op het laatste moment dat we naar de dierentuin gingen, dit mede op verzoek van Marta Cecilia. Voor ons was het inmiddels de vierde keer. Er was best wel wat veranderd, maar het belangrijkste is dat de kinderen het geweldig vonden. Vorige keer was Brigite nog een beetje klein, maar nu stond ze alles uitgebreid te bekijken. Heerlijk!
Ik hou van Colombia en ik hou van Holland
De afgelopen dagen waren vreselijk warm hier. We kunnen zeggen dat de zomer hier begonnen is. Het zwembad is dan ook een welkome verademing! Brigite heeft het een beetje moeilijk. Omdat ze hier niet goed slaapt (s'middag niet en 's avonds ook moeizaam) is ze volledig oververmoeid. Dit eindigt in drift- en krijsbuien die soms eindigen in een slaap van een paar uur, maar soms ook niet. Wat dat betreft zal het goed zijn als we straks weer in het Nederlandse ritme zitten. Ook al vind ik het heerlijk hier, voor de kindjes is het wel goed dat het einde van ons verblijf hier nadert. En zelf vind ik het ook niet erg. De twee warme maaltijden per dag zijn net iets te veel van het goede en ik mis best mijn lekkere bruine boterham met Nederlandse kaas.
Sara
Sara doet het nog steeds heel goed. Ze begint nu lekker te brabbelen. Ze probeert na de geluidjes die ze maakt, nu ook woordjes te brabbelen "mamamadadanana" Ze loopt, langs de rand, haar hele boxje rond. Dit is toch genieten. We gaan wel zo snel mogelijk een afspraak maken in het ziekenhuis. Er komt erg veel viezigheid uit haar oortjes. Het lijkt er niet op dat ze pijn heeft, maar goed is het ook niet. Er moet gewoon even naar gekeken worden.
Hier wat foto's van de afgelopen dagen en nog een paar van de thermale baden, die jullie tegoed hadden. Per ongeluk in een aparte blog geplaatst, maar niet minder leuk!
En toen was het alweer 28 december. Jaaaa ik heb verzaakt, maar dat steek ik dan maar op de gezellige avondjes die we hebben gehad. Gisteren zijn we naar de botanische tuinen geweest bij Manizales. Daarbij hoorde ook een vlindertuin. Hier waren helaas relatief weinig vlinders te bekennen vergeleken bij de vlindertuin in de dierentuin in Cali. Hier was ook een verklaring voor: er waren een paar vogeltjes het vlindergedeelte binnengekomen en die waren heerlijk aan het smikkelen van de vlinders. Ze liepen dan ook met man en macht rond om deze ongewenste gasten te vangen. Voordat we de vlindertuin ingingen hebben we kunnen genieten van een prachtige botanische tuin. Hier waren vooral veel boomsoorten die in Colombia te vinden zijn, te bekijken. Een prachtige omgeving en ook zeker een aanrader voor mensen die hier nog eens komen. Cesar was er zelf ook nog niet geweest, maar was er ook zeker over te spreken. Al met al hebben we daar een dikke twee uur doorgebracht, met een aantal foto's in deze blog om te laten zien hoe mooi het allemaal was. Met dank aan Monique!
Dierentuin
Vandaag gingen we het rustig aan doen, maar vanmorgen besloten we op het laatste moment dat we naar de dierentuin gingen, dit mede op verzoek van Marta Cecilia. Voor ons was het inmiddels de vierde keer. Er was best wel wat veranderd, maar het belangrijkste is dat de kinderen het geweldig vonden. Vorige keer was Brigite nog een beetje klein, maar nu stond ze alles uitgebreid te bekijken. Heerlijk!
Ik hou van Colombia en ik hou van Holland
De afgelopen dagen waren vreselijk warm hier. We kunnen zeggen dat de zomer hier begonnen is. Het zwembad is dan ook een welkome verademing! Brigite heeft het een beetje moeilijk. Omdat ze hier niet goed slaapt (s'middag niet en 's avonds ook moeizaam) is ze volledig oververmoeid. Dit eindigt in drift- en krijsbuien die soms eindigen in een slaap van een paar uur, maar soms ook niet. Wat dat betreft zal het goed zijn als we straks weer in het Nederlandse ritme zitten. Ook al vind ik het heerlijk hier, voor de kindjes is het wel goed dat het einde van ons verblijf hier nadert. En zelf vind ik het ook niet erg. De twee warme maaltijden per dag zijn net iets te veel van het goede en ik mis best mijn lekkere bruine boterham met Nederlandse kaas.
Sara
Sara doet het nog steeds heel goed. Ze begint nu lekker te brabbelen. Ze probeert na de geluidjes die ze maakt, nu ook woordjes te brabbelen "mamamadadanana" Ze loopt, langs de rand, haar hele boxje rond. Dit is toch genieten. We gaan wel zo snel mogelijk een afspraak maken in het ziekenhuis. Er komt erg veel viezigheid uit haar oortjes. Het lijkt er niet op dat ze pijn heeft, maar goed is het ook niet. Er moet gewoon even naar gekeken worden.
Hier wat foto's van de afgelopen dagen en nog een paar van de thermale baden, die jullie tegoed hadden. Per ongeluk in een aparte blog geplaatst, maar niet minder leuk!
Abonneren op:
Posts (Atom)
