Botanische tuin en vlindertuin
En toen was het alweer 28 december. Jaaaa ik heb verzaakt, maar dat steek ik dan maar op de gezellige avondjes die we hebben gehad. Gisteren zijn we naar de botanische tuinen geweest bij Manizales. Daarbij hoorde ook een vlindertuin. Hier waren helaas relatief weinig vlinders te  bekennen vergeleken bij de vlindertuin in de dierentuin in Cali. Hier was ook een verklaring voor: er waren een paar vogeltjes het vlindergedeelte binnengekomen en die waren heerlijk aan het smikkelen van de vlinders. Ze liepen dan ook met man en macht rond om deze ongewenste gasten te vangen. Voordat we de vlindertuin ingingen hebben we kunnen genieten van een prachtige botanische tuin. Hier waren vooral veel boomsoorten die in Colombia te vinden zijn, te bekijken. Een prachtige omgeving en ook zeker een aanrader voor mensen die hier nog eens komen. Cesar was er zelf ook nog niet geweest, maar was er ook zeker over te spreken. Al met al hebben we daar een dikke twee uur doorgebracht, met een aantal foto's in deze blog om te laten zien hoe mooi het allemaal was. Met dank aan Monique!

Dierentuin
Vandaag gingen we het rustig aan doen, maar vanmorgen besloten we op het laatste moment dat we naar de dierentuin gingen, dit mede op verzoek van Marta Cecilia. Voor ons was het inmiddels de vierde keer. Er was best wel wat veranderd, maar het belangrijkste is dat de kinderen het geweldig vonden. Vorige keer was Brigite nog een beetje klein, maar nu stond ze alles uitgebreid te bekijken. Heerlijk!

Ik hou van Colombia en ik hou van Holland
De afgelopen dagen waren vreselijk warm hier. We kunnen zeggen dat de zomer hier begonnen is. Het zwembad is dan ook een welkome verademing! Brigite heeft het een beetje moeilijk. Omdat ze hier niet goed slaapt (s'middag niet en 's avonds ook moeizaam) is ze volledig oververmoeid. Dit eindigt in drift- en krijsbuien die soms eindigen in een slaap van een paar uur, maar soms ook niet. Wat dat betreft zal het goed zijn als we straks weer in het Nederlandse ritme zitten. Ook al vind ik het heerlijk hier, voor de kindjes is het wel goed dat het einde van ons verblijf hier nadert. En zelf vind ik het ook niet erg. De twee warme maaltijden per dag zijn net iets te veel van het goede en ik mis best mijn lekkere bruine boterham met Nederlandse kaas.

Sara
Sara doet het nog steeds heel goed. Ze begint nu lekker te brabbelen. Ze probeert na de geluidjes die ze maakt, nu ook woordjes te brabbelen "mamamadadanana" Ze loopt, langs de rand, haar hele boxje rond. Dit is toch genieten. We gaan wel zo snel mogelijk een afspraak maken in het ziekenhuis. Er komt erg veel viezigheid uit haar oortjes. Het lijkt er niet op dat ze pijn heeft, maar goed is het ook niet. Er moet gewoon even naar gekeken worden.

Hier wat foto's van de afgelopen dagen en nog een paar van de thermale baden, die jullie tegoed hadden. Per ongeluk in een aparte blog geplaatst, maar niet minder leuk!

Brigite met haar vriendje Coco

Uit eten op eerste kerstdag

Bijzondere boom in de botanische tuin

De vlindertuin van bovenaf

Kolibri in botanische tuin, maar ook te zien hier op de Finca

Prachtige omgeving bij de thermale baden

Heerlijk met de meisjes in de thermale baden

Twee zusjes... Lief!

Kerstfeest

De afgelopen dagen hebben we veel met de familie hier opgetrokken. Eergisteren hadden we een vervroegd kerstfeest bij Patricia en Moises. Zij gaan naar Bogota en wilden alvast cadeautjes uitdelen.  's Middags ga ik nog even op pad met Liliana en Norma voor de laatste cadeautjes. Het is een chaos in Pereira, want heel Pereira moet schijnbaar nog kerstinkopen doen. We gaan dan ook niet downtown, maar naar een groot winkelcentrum. Daar haal ik alvast een paar kleine cadeautjes voor de meiden voor de 24e en nog een paar cadeautjes voor de kleine kinderen in de familie, maar dat zijn er niet zo veel meer.  We eten nog ergens een heerlijk ijsje voor echte Europeaanse prijs. Maar wel heerlijk. Om 19.00 uur worden we bij de familie verwacht. Er staan dranken en hapjes klaar. Het is supergezellig. Na een tijdje komen de gebeden op tafel. De negen dagen voor kerst wordt er iedere dag een gebed gedaan. Het eindigt met kleine gebeden en zingen tussendoor. Daarna wordt het eten geserveerd. Ook het typische Colombiaanse gerecht buñuelos. Daarna worden de cadeautjes uitegedeeld. Ook onze meisjes doen helemaal mee en krijgen een kleinigheidje. Superlief natuurlijk!

Gisteren hebben we een rustig dagje. Marco besluit om vandaag te koken voor de hele familie. Stoverij met friet. Dus gisterenmiddag moest daar eerst nog omgegaan worden. Ze hebben toen ook maar gelijk de inkopen gedaan voor het kerstdiner. Het gaat ons weer aan niets ontbreken. Gisteren hebben Norma en Liliana hun maaltijden gezellig bij ons aan tafel gegeten. Volgens mij zijn we nu officieel ingeburgerd :-)

Sara doet het erg goed. Ze eet bijna alles. Ook zacht vlees. Ze maakt ook steeds meer geluidjes. In de box zet ze haar eerste stapjes als ze zich vasthoudt aan de rand. We zijn supertrots op wat ze in die vier weken bij ons vooruit is gegaan!

Hierbij nog wat foto's!

Brigite die heel erg moe was

Brigite bij "Nonna" (Norma)

Buñuelos

Scoobydoo-en met Carolina en Isabella

Brigite met haar grote vriend Pablo op het paard

Valle de Cocora, Salento, Santa Rosa: thermale baden

Valle de Cocora
Dinsdag zitten we met zijn allen om 8.00 uur aan het ontbijt. Deze dag gaan we naar Valle de Cocora, een natuurreservaat en naar het stadje Salento. Wij zijn er inmiddels al drie keer geweest, maar voor Erwin en Monique wordt het de eerste keer. Het weer is niet heel erg mooi, maar als we aankomen is het droog. Valle de Cocora is een natuurgebied met de nationale boom van Colombia, de Waxpalm. Deze bomen kunnen wel 60 meter hoog worden. Tot nu toe ben ik iedere keren achter gebleven met Cesar en gingen Marta Cecilia en Marco met de paarden een stukje het gebied in. Deze keer trek ik de stoute schoenen aan en ga ook het paard op, met Sara. Marco neemt Brigite mee. Nou ik kan je vertellen, ik heb afgezien! Ik vond het sowieso al eng op een paard, maar hier ga je natuurlijk ook niet over gladde, rechte wegen. Het eerste stuk was eigenlijk (achteraf) nog a piece of cake. Maar dat wist ik gelukkig toen nog niet. Natuurlijk is het gewoon een prachtige rit. Het eerste stuk, leuk om erin te komen. Na een kwartiertje gaan we een watertje over en kunnen we kiezen uit twee weggetjes. Een weg, zoals waar we vandaan kwamen, of iets wat op een weggetje lijkt met allerlei stenen en rotsen. Je kunt wel raden welke weggetje we genomen hebben. Werkelijk waar! Zeven kleuren.... De paarden leken wel berggeiten. Pfff. En ik zat daar met een klein kind. De omgeving was prachtig. Maar voorlopig heb ik genoeg paard gezien. Marta Cecilia vond het gewelig. gedeeltelijk onder begeleiding. Ook Brigite zat te genieten. Een ruitertje in de dop. En Sara zat in tegenstelling tot haar moeder te genieten. Op de terugweg kregen we helaas een beetje regen. Gelukkig waren er regencaps voorzien. De rit op de paarden was voor onze begrippen erg goedkoop. Voor meer dan een uur, 4,30 euro per paard en voor de gids in totaal ook 4,30 euro. Daar kom je in Nederland toch nog niet eens je bed voor uit?

Valle de Cocora

Daar gaan we dan

Het vogeltje (naam ben ik kwijt)

Salento
Na de prachtige richt stappen we in de auto en rijden we door naar het stadje Salento. Dit is de laatste jaren behoorlijk toeristisch geworden. Eerst gaan we naar een prachtig uitkijkpunt.  Daar kunnen we de prachtige natuur bekijken. We spotten ook nog een bijzonder vogeltje dat echt alleen in dit gebied voorkomt. Cesar zegt dat nog niet veel mensen geluk hebben gehad om dit vogeltje te zien. Daarna gaan we door naar het stadje. Eerst wat eten, want we hebben allemaal honger gekregen van ons avontuur ter paard. We gaan weer naar onze favoriete plekje waar we altijd empanada's gaan eten. Erwin en Monique bestellen er lekker kip en laten het zich ook goed smaken. Terwijl we zitten te eten, begint het echt pijpenstelen te regenen. Erwin, Monique en Marco hebben hun oog laten vallen op een prachtige koffiezetapparaat en besluiten dan nog maar een koffietje er acheraan te nemen. Een cappuccino graag! Er wordt vanalles in de koffiemokken gegooid, inclusief een scheut Brandy. De koffie smaakt heerlijk en ze zoeken naar de bonen die gebruikt worden voor deze koffie. Na lang speuren en een bestelling van een tweede kop, blijkt dat de koffie gemaakt wordt met oploskoffie. Maar dat maakt het niet minder lekker!

De empanada's!

Salento by rain

Obleas eten.

Als het weer enigszins droog is, gaan we eerst naar een winkeltje waar ze zelf sieraden maken. Ik heb daar vorig jaar sieraden in brons en koper gekocht. Monique wil daar graag een kijkje nemen voor haar afstudeeropdracht. De eigenaar wordt erbij geroepen en is heel bereidwillig.Wel zeker een half uur tot drie kwartier is hij bezig met uitleg en demonstreren. Super. We kopen er nog wat spulletjes en gaan verder het stadje in. Het stikt hier van de souvenirwinkeltjes. We naderen al het einde van de middag als we weer op het centrale plein zijn. Daar worden we door Cesar getrakteerd op een oblea, een Colombiaanse lekkernij. We smullen er lekker van en gaan dan richting de Finca.

Jacuzzi
We proberen al een week gebruik te maken van de jacuzzi, maar helaas is er iedere keer iets mis en warmt hij niet op. Ook vanavond doet hij het weer niet. Op de Finca vliegen de scheldwoorden in het rond richting degene die de jacuzzi onderhoudt. Morgen, wordt beloofd, werkt hij echt. 
Rond 20.00 uur komt Liliana. Zij nodigt ons uit om in de jacuzzi te komen bij Patricia en Moises. Erwin en Monique zijn moe en duiken vroeg het bedje in. Marco en ik gaan die kant op als de meisjes slapen en hebben onder het genot van een wijntje en popcorn het tot nog tot 00.30 uur volgehouden. Dan houden we het voor gezien, want ook woensdag staat er een uitstap gepland.



De thermale baden van Santa Rosa de Cabal
Woensdag wordt een dagje van ontspanning. We gaan naar de thermale baden. Deze keer een andere plek dan die wij kennen. Niet ver van ons oude stekje, ligt ook nog een een aftakking van de thermale baden. Wij dachten dat ons oude stekje mooi was, maar dit is helemaal fantastisch. Vorige keer hebben we getwijfeld naar welke we zouden gaan en nu hebben we spijt dat we niet eerder hier naartoe zijn gegaan. De beelden spreken denk ik voor zich. Het is bijna sprookjesachtig. Helaas heb ik de foto's nog niet tot beschikking. Monique en Erwin hebben de foto's voornamelijk gemaakt, aangezien wij druk waren met het sjouwen van drie kinderen en toebehoren. De baden zijn erg warm. We genieten ervan. Sara blijft lekker bij Cesar zitten. Dit heeft zit tot een ware babysitter ontpopt en geniet er zichtbaar van.  Brigite vindt het tegen alle verwachtingen in ook heerlijk. Na een uurtje of twee daar vertoeven, gaan we richting Santa Rosa. Daar hebben ze de beste chorizo van Colombia en eten we een heerlijke lunch.  We kijken nog even in de souvenirwinkeltjes en dan is het ook weer 16.00 uur als we thuiskomen. We krijgen goed bericht: de jacuzzi doet het weer.

toch nog een foto van Marco onder de koude waterval

Brigite geniet van het warme water

Relax
Ik zou vandaag een manicure en pedicure krijgen, maar aangezien we laat terug zijn, ga ik ervan uit dat het er niet meer in zit. Maar zodra we er zijn, wordt de dame die dit tegenwoordig op de Finca doet, gebeld. Een half uurtje later arriveert ze met haar brommertje en rugzak en wordt ik heerlijk verwend. Marco heeft last van eelt op zijn voeten en laat dat er gelijk ook even afhalen. Voor omgerekend nog geen 15 euro zijn we weer helemaal spik en span. Volgende week nog een keertje. Dan zijn we mooi voor het feest van oudjaar.

Rond 18.00 uur zet Marco vol goede hoop de jacuzzi aan. De gijzers doen het, maar het licht niet. Maar dat is niet het belangrijkste. Dat lossen we wel op met kaarsjes. Na een uurtje heeft toch weer een van de geisers het begeven, maar het water is warm genoeg om erin te gaan. Als de meisjes in bed liggen, komen de bubbels uit de koelkast en trekken we met zijn viertjes naar de jacuzzi. Daar genieten we van de warmte, de bubbels en elkaars gezelschap. Morgen gaan Erwin en Monique een paar dagjes naar een andere plaats, genieten van de Caribische zee en strand.

Een paar dagen radiostilte, maar daar zijn we weer! Vrijdag is mijn broer Erwin met zijn vriendin Monique aangekomen. Dit tot grote vreugde van ons, maar ook van de kinderen. Zaterdag eventjes op het gemak acclimatiseren en boodschapjes in huis halen. Het is toch een hele reis. Maar zondag is het gelijk feest. En niet zo maar een feestje. De voorbereidingen zijn al de gang als wij arriveren op de Finca, maar vrijdag, zaterdag en zondag is het een bedrijvigheid van belang. Er wordt eten klaargemaakt, tafels worden neergezet en gedekt, kerstservies wordt aangerukt, er wordt een "podium" opgebouwd en de elektriciteit wordt aangesloten. En als het dan 14.00 uur is, arriveren de eerste gasten. De band staat dan op te bouwen. Eén van de zangeresjes loopt hier ook al rond en is helemaal weg van Sara. Ze loopt op hakken waar je "u" tegen zegt. De hakken hier in Colombia zijn allemaal ongelooflijk hoog. Ik zocht nog zwarte schoenen voor onder mijn jurk, maar dat is echt een hele tour als je niet te hoge hakken kunt dragen. Het is me dus ook nog niet gelukt. Vandaag is ook de dag dat Liliana aankomt uit Miami. Eén van de zussen van Cesar. Liliana en Norma zijn degenen die ons hebben uitgenodigd. Het is een leuk weerzien!

De creme de la creme van Pereira is aanwezig vanavond. Er zijn er zelfs die hun eigen bodyguard of meerdere bodyguards mee hebben, met de nodige wapens. Eentje wil wel poseren :-) Voor het feestje moest een kleine bijdrage betaald worden voor de zangers en het eten, omdat Norma het niet allemaal alleen kan bekostigen. Sterke drank was voor eigen rekening, stond er op de uitnodiging. Aangezien wij een eigen koelkast met drank hier hebben staan, pakten we enigszins terughoudend een fles wijn van onszelf. Een bar hadden we namelijk nog niet gezien. We zaten in eerste instantie met open mond te kijken toen we zagen dat iedereen sterke drank uit hun tasjes toverde. De een na de ander. Kennen deze mensen dan geen schaamte? Wat blijkt: voor eigen rekening is hier niet betalen, maar zelf meenemen! Hahahaha... Geweldig!


Het is al gauw reuzegezellig met voornamelijk Colombiaanse/Cubaanse muziek. De sfeer zit er goed. Ik ben steeds blijer dat ik een aardig mondje Spaans praat. In ieder geval genoeg om veel te begrijpen en genoeg om terug te kunnen praten (en dat ze het nog snappen ook). Zo hebben we ook kennis gemaakt met een nicht van Cesar die sinds kort vanuit Spanje naar Colombia zijn gekomen. Heerlijk zitten kletsen. Brigite ging helemaal los op de muziek en was echt aan het genieten. Slaaptijd was wel erg lastig, maar rond 21.00 uur kwam het feest ten einde met een gebed en liedjes. Het gebed is voor de Kleine God die hier op 24 december cadeautjes aflevert en waar veel kinderen heilig in geloven. Geweldig om te zien hoe Jacobo vol overgave meezong :-) Marco heeft een aardig handje geholpen in de keuken. In eerste instantie had hij hier een nieuwe naar gekregen: Marco Restrepo, maar inmiddels hebben ze die aangepast met de achternaam van Estella: want Restrepo-mannen werken normaal gezien niet.




Het moederhuis
Vandaag hadden we een rustige ochtend. 's Middags staat een uitje naar het moederhuis gepland. Het fornuis is daar al afgeleverd, maar wij hebben hier nog de tv staan en ook twee zakken met cadeautjes voor de meisjes; een etuitje met een flesje parfum, doucheschuim en wasbol. Erwin en Monique hadden nog knuffels meegenomen uit Nederland en die worden aan de kindjes uitgedeeld. Voor ons is het de vierde keer dat we in het moederhuis komen. Onderweg is Brigite in slaap gevallen in de auto. We krijgen haar met geen mogelijkheid wakker. In het moederhuis staan genoeg bedjes. Op eentje daarvan leggen we haar neer en daar slaapt ze totdat we klaar zijn. Er zijn maar 15 meisjes op dit moment, waarvan de meesten nog in verwachting zijn. Leeftijden hebben we deze keer niet gevraagd, maar duidelijk was dat de meesten nog erg jong waren. Er zat sowieso een meisje van 15 met een kindje van 7 maanden. Ten opzichte van vorig jaar was er weinig veranderd. Nog steeds veel te veel bedden in een hele kleine ruimte. Wel zijn er een aantal andere families uit Nederland die ook geld hadden ingezameld, daarmee zijn er onder andere voor boven al een tv en twee wasmachines aangeschaft. Geen overdreven luxe met zoveel mensen bij elkaar. Als we de spulletjes voor de meisjes uitdelen, wordt er uitbundig gezongen en gelachen. En het is een leuke groep meiden bij elkaar. Vrolijke meiden, maar ook al met een heel verleden. Fijn dat ze dan in dit opvanghuis terecht kunnen. De tv-overhandiging gaat achter gesloten deuren. Ze willen de meisjes de tv geven op 24 december. Het is dus nog een verrassing. Ze vragen wel of we na de kerst nog even terugkomen. Ze vinden het leuk om ons nog eens te zien. Veel kussen, knuffels, bedankjes. Wat heerlijk dat we dit nog hebben kunnen doen. Bedankt iedereen die hiervoor vorig jaar geld heeft gedoneerd. De rekening is nu leeg. Misschien dat we ooit in de toekomst nog acties zullen ondernemen.

Morgen een uitstap gepland. Daarover morgen meer natuurlijk!

Nog een paar foto's en hasta manana.

Alles staat klaar voor het feest

Marta Cecilia helpt in de keuken met de hapjes

De band

Mijn broer met een van de bodyguards

Een van de zangeresjes met Sara

Brigite gaat weer los

Marco danst met Marta Cecilia

Brigite in het moederhuis. Helemaal afgebrand.

Marta Cecilia deelt cadeautjes uit in het moederhuis

Het gasfornuis met bakplaat.

De tv, die voor de meisjes nog even een verrassing blijft!