Maandagochtend begint weer om 7.00 uur. Bij Brigite kan je er de klok op gelijk gelijk zetten. Binnen een half uur daarna doet ze ook altijd "de grote boodschap" als een stinkend cadeautje in haar luier :-) Marco vertrekt na het ontbijt met Cesar. Ze willen de boodschappen gaan regelen voor het moederhuis. Eerst moet Cesar nog naar het politiebureau in verband met zijn uitgebrande Renault en de verzekering. Als Marco tegen het middaguur terugkomt is het papier voort de verzekering geregeld, maar is er nog niets van de boodschappen gedaan. De Amerikaanse familie wil 's middags naar de film. Marco rijdt weer mee voor een nieuwe poging voor de boodschappen. Ze worden afgezet bij het centrum en Marco gaat verder met Cesar op pad. Als ze na zessen terugkomen hebben ze de nodige spullen meegenomen. Vier boxen (wat bij ons eigenlijk campingbedjes zijn), garen, naalden, stof voor luiers, etc. En dan hadden we natuurlijk de naaimachines al. Dit alles voor een goede prijs. Want Cesar zou Cesar niet zijn als hij niet overal zou afdingen.
Het is jammer dat ik het "geluk" wat ik met andere zaken heb, niet in de loterij heb. Hier in Pereira zijn eigenlijk geen bijen en wespen te bekennen. We zitten hier namelijk te hoog. Maar die ene bij die Pereira heeft weten te bereiken, heeft mij gisteren ook gevonden. Ik zat gezellig met Gloria, de hulp, een wijntje te drinken en met Brigite te spelen toen ik ineens een venijnige steek in mijn arm voelde. Ik had het eerst nog niet helemaal door, maar toen zag ik een bij vallen en de angel in mijn arm zitten. AIII! Gloria haalde de angel er gelijk uit en ik heb als een gek op de plek gezogen (ja klinkt charmant). Daarna kwamen er allerlei ontsmettingsmiddelen en ijs aan te pas. We zaten allemaal in spanning af te wachten wat het ging doen, gezien mijn reactie op muggenbeten, maar vandaag lijkt het enigszins mee te vallen. Het ziet en voelt nu als een hele grote muggenbeet, maar meer is het gelukkig ook niet geworden. Misschien mede te danken aan de anti-histaminen die ik nu slik. 
Brigite had 's morgens niet geslapen en viel tijdens het middageten in slaap. Ze heeft lekker tot 15.00 uur geslapen, met het gevolg dat ze 's avonds ook al om 20.00 uur in slaap viel. Lekkerrrrr...


Dinsdag, vandaag gingen we naar Valle de Cocora en het stadje Salento. Het eerste is een natuurpark met de hoogste palmbomen ter wereld. Salento is een leuk, maar ook wel erg toeristisch stadje. We zijn er vorig jaar al een keer eerder geweest, maar we vonden het leuk om er nog een keer naar terug te gaan.
Om 7.00 uur ging ons natuurlijk wekkertje weer af. Marco zei dat ik maar moest gaan douchen en nam Brigite mee naar de woonkamer. Hij heeft haar daar voor het eerst haar flesje gegeven. Dit zonder gemopper of gehuil omdat ik er niet was. OK, de vieze luier die erop volgde liet hij toch maar even zitten voor als ik klaar was :-) Maar we maken wat dat betreft vorderingen!

Om 9.30 uur vertrekken we eerst naar Valle de Concora. Daar gaan Marco en Marta Cecilia op zoek naar paarden. Ze willen graag een uurtje rijden. Vorige keer is dit niet gelukt. Maar deze keer vertrekken ze als ware ruiters. Ik blijf met Brigite en Cesar bij een restaurantje zitten. We lopen een beetje rond, maken wat foto's en drinken wat. Marco en Marta Cecilia komen na een uurtje terug en dan vertrekken we naar Salento. Daar eten we wat empanadas en kijken we nog een beetje rond. Cesar en Marco ontdekken een winkeltje waar ze sieraden verkopen. Het zijn zelfgemaakte sieraden van kopen en andere materialen die in deze buurt gewonnen worden. Het is echt geweldig en omdat we morgen 10 jaar getrouwd zijn, vindt Marco dat ik wat moet uitzoeken. Voor bijna 50 euro (na een hoop afdingen) heb ik de hele set: armband, ketting, oorbellen, ring.  Ter plekke wordt alles nog even op maat gemaakt. Marco neemt wat foto's van het atelier. Daarna gaan we weer richting de auto.

Op de heenweg worden we trouwens nog gebeld door Mauricio van Wereldkinderen. Morgen mag Marco al gaan tekenen in Cali voor de sentencia (de rechtbankuitspraak dat de adoptie rond is). Dit betekent dat we dan hier in principe klaar zijn en we mogen vertrekken naar Bogota voor de laatste zaken. Maar we willen nog een weekje langer op de Finca blijven. We hebben nog plannen om volgende onder andere naar Buenaventura te gaan om de pleegmoeder van Marta Cecilia op te zoeken. Cesar heeft wat telefoontjes gepleegd en het zou nu veilig moeten zijn.

We kunnen ook al twee dagen niet meer pinnen. En vandaag kwamen we er achter dat het op beide passen niet meer kan. Zojuist heb ik een mail gestuurd naar de bank om de passen weer te deblokkeren, want anders komen we echt in de problemen met betalingen.

Doordat Brigite eigenlijk de hele weg in de auto heeft geslapen (beide meisjes trouwens) zit ze weer in haar oude ritme en gaat ze om 21.00 uur haar bedje in.

Termales de Santa Rosa

Gisteren was een rustig dagje zonder bijzonderheden. Behalve dan dat Brigite haar middagslaapje niet wilde doen en het 's avonds ook nog eens tot 22.00 uur volhield. Marta Cecilia heeft lekker met Jacobo in het zwembad gespeeld en Marco vermaakte zich met computerspelletjes met Pablo.

Brigite hoest nog steeds en gisteren zat het toch wel weer redelijk vast. We wilden met Cesar nog even naar de supermarkt om wat spulletjes en hoestdrank te halen. Hij was pas om 18.30 uur thuis van het uistapje met de Amerikanen naar Salento. Daarna zijn we nog even met z'n allen naar de supermarkt gegaan. Hoestdrankje is weer in huis. Ook heb ik nog even wat lekkere dingetjes ingeslagen. In de rij bij de kassa werd Marco aangesproken en werd er gevraagd waar we vandaan kwamen. Marco zei dat we in Nederland woonden en gelijk reageerde de man dat zijn zus een tijdje in Goes heeft gewoond. Hoeveel toeval kan je tegenkomen?

We worden in de hele winkel aangesproken over Brigite. Het is nu weer niet anders dan toen we Marta Cecilia kregen.

Op de terugweg spreken we met Cesar af dat we morgen naar de thermale baden gaan in Santa Rosa. 
Als we net terug zijn begint het enorm te regenen. In de keuken lekt het langs alle kanten. Ook in de slaapkamer hebben we wat kleine lekkage. Ik kon het niet laten om een foto te maken :-).

Om 9.30 uur worden we zondagochtend opgepikt. We vragen of Jacobo en Pablo ook zin hebben om mee te gaan. En dat hebben ze. Na een lekker ontbijtje met brood en ei (Brigite eet een lekkere boterham met aarbeienjam) worden we opgehaald door Cesar. Brigite en Marta Cecilia liggen lekker te slapen op de heenweg. Cesar vraagt of Marco en MC het leuk zouden vinden om het laatste stukje met paarden te gaan. Als we vlakbij de thermale baden zijn stoppen we dan ook. Marco, Pablo en Marta Cecilia gaan de stijgbeugels in en rijden een stukje heen en terug.  Alleen heen is wel erg kort. Dan rijden we verder naar de baden. Het is voor ons de derde keer dat we hier komen. Het is deze keer "druk" voor wat we gewend zijn. We worden natuurlijk weer langs alle kanten aangeklampt. Wel goed bedoeld en soms best leuke gesprekjes. We eten nog wat frietjes. Brigite doet vrolijk mee. Daarna kleden we ons aan om terug naar de Finca te gaan. Met tussenstop in Santa Rosa, want Cesar moet nog Chorizoworst meenemen voor zijn broer. En natuurlijk moet er daar nog van geproefd worden. Tegenover  het chorizorestaurantje staat nog een grote souvenirwinkel. We kopen daar nog twee leuke klokjes voor de kinderen.

Kinderen die de berg op "meeliften"

De rijdende sinaasappelwinkel

 

 

 

Niet één van de beste wijken in Santa Rosa

Terug op de Finca krijgen we een heerlijke Ajiaco voorgeschoteld (een soort rijk gevulde kippensoep). Brigite is in slaap gevallen in de auto, dus ik leg haar in bed. Daar houdt ze het nog wel even uit. Marta Cecilia gaat lekker zwemmen met Jacobo en de andere meiden.

Vandaag eten we iets later. Brigite lijkt moe. Ik probeer haar in slaap te krijgen, maar ze rekt het toch nog tot 21.15 uur. Ik mag weer niet weg voordat ze helemaal slaapt.

Kijk eens wat een gekke gezichten ik kan trekken???

Daarna nog even kletsen en een wijntje (die hier overigens heeeel duur is). En dan is het tijd om naar bed te gaan. Morgen staat er niets op het programma.

Pfff... wat gaat het snel. Vandaag hebben we er alweer drie hele dagen opzitten in Pereira. Wat hebben we alweer een lol gehad met Cesar en de familie. Gisteren arriveerde de Amerikaanse familie. Zij reden rechtstreeks van het vliegveld naar de kinderbescherming om hun twee dochters van 14 en 8 jaar op te halen. Zelf hebben ze al een dochter van 10 jaar. Toen ze tegen de middag arriveerden was het voor allemaal even aftasten. De meiden speelden 's middags in het zwembad, maar Marta Cecilia kon geen aansluiting vinden. Vandaag ging dat een stuk beter en ook wij hebben vanavond tot laat gezellig zitten kletsen.

Gisteren is Marco met Cesar op pad geweest voor spulletjes voor het moederhuis. We hebben in ieder geval al twee naaimachines gevonden voor " a special price". De stof voor de luiers is besteld. Die kunnen ze zelf maken. De boxen, daar gaat Cesar nog achteraan, want in de supermarkt waren ze te duur volgens hem. Ergens volgende week gaan we de spulletjes brengen.

Brigite's ritme was gisteren een beetje in de war. In de ochtend had ze niet lang geslapen en 's middags was het voor haar toch wel erg druk met vijf extra mensen op de Finca. Toen ze eindelijk in slaap viel, kwamen ze bladeren wegblazen, waardoor ze na een uur weer wakker werd. Ik had er goede hoop op dat ze 's avonds dan goed zou slapen, maar helaas viel ze pas om 21.30 uur in slaap. Om 6.00 uur vanochtend vond ze het wel weer goed geweest. Op het moment dat ik liet zien dat ik wakker was, kwam er gelijk een grote glimlach op haar gezicht. Dan smelt je toch helemaal?

Vanmorgen sliep Marta Cecilia een beetje uit. Marco was al vroeg wakker. Hij is behoorlijk verkouden. We spreken met Cesar af dat we nog eventjes naar Pereira gaan. Ik wil er eventjes uit. Ookal geniet ik volop van mijn meiden, het is toch ook lekker om eventjes iets anders te doen. We lopen door het centrum. Ze zijn volop bezig met voorbereidingen voor de "verjaardag"  van Pereira. Ieder jaar wordt dit gevierd.  We kopen nog zapatos con luz (schoenen met lampjes) voor Brigite. Marta Cecilia koopt een knuffel (paardje) van haar zakgeld. We moeten daarna Jacobo ophalen van school en maken daarna een korte stop bij ene klein pretparkje. Jacobo en Marta Cecilia gaan in de botsauto's en daarna op een trampoline. Dan is het alweer tijd voor de lunch.

Na de lunch gaan de Amerikanen naar Pereira. We hebben de Finca weer lekker even voor onszelf. Tegen 14.30 uur gaat Brigite slapen. Dit houdt ze bijna  twee uur vol. Ondertussen knutsel ik nog even met Marta Cecilia en doen we een spelletje. Daarna zoeken we Jacobo op om te vragen of hij mee wil zwemmen. Als Jacobo er genoeg van heeft, komt de Amerikaanse familie weer terug en in één keer vindt ze wel aansluiting en spelen ze tot in de avond met elkaar. De familie had een heerlijk grote watermeloen mee, die we met z'n allen hebben gedeeld. Ook Brigite kan er geen genoeg van krijgen. Daarna wordt er mojito gemaakt en drinken we er met zijn allen van. Tegen het einde van de middag komt Gloria een manicure en pedicure doen bij de Amerikaanse (geen idee hoe je het schrijft, maar je spreekt haar naam uit als Daiva) en na het eten ben ik aan beurt. Daiva neemt Brigite op de arm. Maar na anderhalf uur slaapt ze nog niet. Ik zeg haar om haar toch maar even in bed te leggen en naar wat gespring en wat gekraai ligt ze om 21.00 uur toch te slapen. Tegen die tijd zijn mijn nagels ook klaar. Voor €10,- ben ik helemaal klaar. Daar kan je in Nederland nog niet eens je nagels voor laten lakken :-)

Even later gaat Marta Cecilia ook naar bed en drinken wij nog een glaasje wijn met Greg en Daiva. Het is een heel gezellige avond en om 23.30 uur liggen we in bed. 

Heerlijk! Vandaag lekker wakker geworden in rust. In Cali ging het verkeer dag en nacht (inclusief de discobussen) door en het hotel lag aan een drukke straat. Hier hoor je alleen vogeltjes kwetteren en de krekeltjes. OK, de bedden zijn niet echt je-van-het, maar dat went wel na een paar nachten.

Vanochtend ontbijten we lekker in de pyjama. Lekker op het gemakje. Hier komt het Colombia-gevoel pas echt naar boven. Om acht uur brengt Gloria, de hulp, het ontbijt naar ons. Gebakken ei, brood, sap, fruit, koffie en thee. Brigite heeft al een wat minder gevuld flesje op. De laatste keren kwam namelijk de helft terug. We denken dat ze gewend is om snel te eten. In de speen van het flesje wat ze meekreeg van de pleegmoeder zat een heel groot gat geknipt. Maar haar maagje kan dat niet echt aan. We doen dus op het gemakje en dan vanavond nog maar een beetje.

Het badje is even weer niet leuk, maar uiteindelijk gaat ze lekker zitten. Tegen 10.00 uur valt ze weer lekker in slaap. Ik ga dan even met Marta Cecilia huiswerk doen. We zijn hier al een paar dagen geleden mee begonnen. Marta Cecilia doet het vol enthousiasme. Ik heb niet altijd het idee dat ik het helemaal doe zoals het hoort, maar goed. Ze maakt netjes haar oefeningen. Ze kan tenslotten niet vier weken school missen. Dat zou wel erg veel zijn. Marco maakt ondertussen het zwembad schoon. Die wil niet wachten totdat ze morgen komen.

Tegen de middag wordt Brigite weer wakker. Lekker vrolijk. Ze kan zichzelf redelijk goed bezighouden zolang er geen onverwachte dingen gebeuren. Als ze het niet doorheeft kan ik makkelijk even naar de wc zonder dat ze huilt, maar vaak ook niet. Het hoort bij het hechtingsproces. Ze hangt heel erg aan me. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik nu nog niet het hele huishouden erbij moet doen. Gelukkig laat ze zich af en toe in de box zetten en kan ik een beetje mijn gang gaan. Danielle: ik zal de box thuis zeker nodig hebben denk ik!

Tegen 14.30 uur is het weer tijd voor een slaapje. Marta Cecilia rijdt ondertussen nog een rondje op Gregoria. Rond die tijd komt er ook een andere Nederlandse familie die we ook in Cali hebben gezien. Cesar heeft het volledige dossier van hun oudste zoon geregeld. Estella heeft voor empanadas gezorgd en we zitten lekker met zijn allen even te kletsen. Daarna moeten ze weg, want ze gaan naar de thermale baden.

Tegen die tijd is Brigite ook weer wakker. Als ik ga kijken, zit ze rechtop in haar bedje. Wat fijn dat ze nu niet meer gelijk in paniek is en begint te huilen. Net als bij Marta Cecilia vorige keer op de Finca, vindt er bij Brigite nu ook een verandering plaats. In één keer is het prima dat ze in haar stoeltje moet zitten tijdens het eten en ook in bed gaan terwijl ze nog niet in diepe slaap is, levert geen paniektaferelen op. Ik ben wel benieuwd hoe het morgen zal gaan als de Amerikaanse familie er is.

Als de familie Neervoort weg is, stappen we in de auto. We gaan Jacobo ophalen  van school en daarna rijden we door naar het moederhuis. Er waren een behoorlijk aantal donaties binnengekomen, specifiek voor het moederhuis. We hebben geïnformeerd waar de grootste behoefte lag op dit moment. Het komt neer op stoffen luiers (stof om ze te maken) en een naaimachine om dat zelf te kunnen doen, een tweetal boxen en nachtkleding en ondergoed voor de meisjes. Het was weer schrijnend. Vorige keer heb ik verteld dat het jongste meisje 11 jaar was, dat daar bevallen was. Nu was er een meisje van 10 jaar oud met een één week jonge baby. Haar 17-jarige zusje was er ook. Beide in verwachting van hun eigen vader. De vader zit inmiddels in de gevangenis voor incest. Mede door het ingang zetten van een onderzoek door dit moederhuis.

We gaan deze week op zoek naar de spullen. De boxen waren het hardst nodig omdat er best wat kinderen zijn die al kunnen lopen. Gisteren had een klein jongetje warme chocolademelk op zijn gezicht gekregen, omdat er te veel kinderen rondliepen om op te kunnen letten.

Als we thuiskomen gaan we bijna gelijk weer eten. Marta Cecilia wil per se Brigite eten geven. En wat doet ze het goed! Marco en Marta Cecilia rijden nog even met Cesar mee naar Pereira. Hij brengt zijn zus naar een vriend. Een rijke vriend. Een hele tijd geleden is hij een paar maanden ontvoerd geweest door de FARC. Om dit te voorkomen heeft het 20 man bewaking in dienst. Als hij auto gaat rijden, rijdt er ook een auto voor hem en achter hem om te bewaken. Wat een leven!

Brigite valt om 19.45 uur in slaap. Marta Cecilia en Marco gaan er ook in. Nog lekker even tijd voor mezelf.

Pereira: we zijn weer "thuis"

Vanmorgen maakten we ons klaar om naar Pereira te gaan. Gisteren had ik de koffers gepakt. Vraag niet hoe, want dat gaat toch wel anders met zo'n kleine pruts die rond je benen hangt. Maar het is gelukt.  Vanochtend de laatste dingetjes gepakt en om 9.15 uur staat de taxi voor de deur. Ergens keken we uit naar de rit, omdat je door veel plaatsen komt en dus veel ziet. Maar in plaats daarvan hebben we nu een snelle route. We rijden over een weg die er vijf jaar geleden nog niet was. Een bijna geheel nieuwe weg dus tussen Cali en Pereira. In plaats van de 3,5 uur doen we er nu 2 uur en 40 minuten over. Dat scheelt nogal! Zoals we gewend zijn, valt Marta Cecilia al snel in slaap tijdens de trip. Maar Brigite toont zich een waardig medestander. Ze heeft op 10 minuten na de hele weg geslapen. Heerlijk!

Lange vrachtwagen

Als we op de Finca komen, is het echt thuiskomen. Cesar is snel boven en de "rot op met je teringzooi" en "guevons" vliegen weer om de oren. Al snel zijn Estella en Gladys ook boven. Tranen van blijdschap. Heerlijk!!! De kinderen zijn nog op school. We drinken nog even wat met Cesar. Estella en Gladys zijn druk met de lunch. Aan de telefoon hadden we al geregeld dat Estella lekker pizza zou maken. Binnen een half uur staat de lunch op tafel. Mmmm. Voor Brigite een soep met vlees, aardappelen en stukjes groenten. Net als ons drinkt ze lekker sap en daarna knabbelt ze nog wat op een stukje deeg van de pizza.

Na het eten gaan Marco, Marta Cecilia en Cesar om boodschappen. De auto van Cesar staat bij de garage, maar hij mag een hele oude auto van zijn broer gebruiken. Dat vinden Marco en MC natuurlijk niet erg. Het ziet er echt geweldig uit. Ondertussen valt Brigite voor een uurtje in slaap. Ik pak snel nog wat koffers uit.

Als ze terug zijn van de boodschappen lopen we naar het huis van Cesar. We hebben wat spulletjes meegenomen uit Nederland. Altijd leuk natuurlijk. Ik heb voor Cesar en de twee jongens een knijpcat (zaklamp) meegenomen. Vorig jaar had hij een keer laten vallen dat hij die leuk vond. We hadden er toen een bij ons, maar die was eigenlijk kapot. Hij werd er echt stil van.

Daarna is het weer tijd om de te eten. Een heerlijke tomatensoep, vlees, pastasalade en frietjes. Brigite valt vandaag redelijk op tijd in slaap. Maar we zijn zelf ook erg moe, dus we volgen niet veel later. Om 22.00 uur is het helemaal stil op de Finca.

Donderdag worden er nog Amerikaanse mensen verwacht. Zij adopteren twee meisjes van 11 en 13 jaar. We zijn benieuwd!

Nog een paar foto's

Even tussendoor nog een paar foto's van de afgelopen dagen.

Deze zijn nog van vrijdag in het kantoor van de notaris.

Hier nog eens de twee zusjes samen voordat we naar de kinderbescherming vertrekken.

 

En dan hier de geijkte foto bij het ICBF nadat maandag de rechtbankprocedure is gestart. We hebben rechtbank nummer 6. Volgens de geleerden een goede rechtbank die snel werkt!

Twee dagen...rustig aan.

 Gisteren was geen spannende dag. De meeste gasten zijn naar een ander park/hotel, omdat hier zondag het meeste personeel vrij is. Daarnaast wordt alles even uitgebreid geboend en gesopt. Wij hebben besloten niet mee te gaan omdat het gisteren al zo'n drukke dag was. Een dagje rustig 'thuis' is precies goed. We doen alles op het gemakje. We beginnen met een ontbijtbuffetje en daarna gaan we lekker in de lobby zitten. Mevrouw is niet van plan om te gaan slapen, maar tegen 11.30 uur (veel te laat) sneuvelt ze en ligt ze nog anderhalf uur te slapen op de bank in de lobby. Daarna gaan we naar een winkelscentrum hier vijf minuten vandaan. Op de derde verdieping zijn allemaal eettentjes. We gaan naar El Coral (vergelijkbaar met de Mac Donalds, maar dan beter :-))  Brigite eet lekker wat frietjes mee. We hebben nog niet echt iets ondekt wat ze niet lust. Gisteravond dachten we even dat ze geen aardappel lustte. Wat trok ze een naar gezichtje. Toch wilde ze het de tweede keer weer. Ik voelde me vreselijk toen ik er achter kwam dat de aardappel veel te heet was. Toen dat werd verholpen ging ook de aardappel er goed in! We hebben trouwens bekend gegeten: zuurkool met worst :-) Enrique (eigenlijk Heinrich), de eigenaar van het hotel, is van oorsprong een Zwitser en zo nu en dan gooit hij er een Europees recept tussendoor.

Marta Cecilia had donderdag schoenen gezien die ze mooi vond. Maar wij vonden ze te duur ten opzichte van het kitschgehalte. Dus toen hebben we ze niet gekocht. Maar vandaag ging Marco toch overstag en is hij met Marta Cecilia naar het winkelcentrum geweest om de schoenen te kopen. Met glitters! Hahahaha... echte Colombiaanse schoenen. Haar smaak past nog steeds bij haar oorsprong!

Vandaag moesten we al om 8.00 uur klaarstaan. Magnolia, de contactpersoon van Wereldkinderen komt ons ophalen om naar de kinderbescherming (ICBF) terug te gaan. We moeten dan vertellen hoe het met ons gaat en natuurlijk ook hoe Brigite het doet. Ondanks dat het Colombia is, zijn we toch stipt om 8.30 uur bij het ICBF. We mogen gelijk binnenkomen. Marta Cecilia wandelt met Brigite het kantoor binnen. Na wat formaliteiten worden de benodigde papieren in orde gemaakt en moeten we weer een handtekening zetten. Dit alles wordt afgehandeld in het bijzijn van de advocate Libia Maria, Magnolia en de psycholoog die bij Brigite betrokken was. Nu zijn de papieren om de rechtbankprocedure op te starten gereed. Normaal gezien zouden we vanmiddag horen naar welke rechtbank onze papieren gaan. De ene is sneller dan de andere. Maar we hebben nog niets gehoord. Het kan ongeveer twee weken in beslag nemen. Maar Spaanse mensen hier in het hotel hebben het op vier dagen voor elkaar gekregen en vertrekken dus morgen al naar de hoofdstad om de laatste zaken af te handelen.

Na de kinderbescherming staat er eigenlijk nog een trip gepland naar het ziekenhuis waar Brigite geboren is. Maar eerst vraag ik Magnolia wat papieren door te nemen. Toen we Brigite kregen, gaven ze ons namelijk ook een mapje met handgeschreven papieren. De kopieën zijn niet heel duidelijk, maar ik meen er uit op te maken dat het informatie over de biologische moeder is. Medische informatie. En dat had ik goed ingeschat... Het komt er eigenlijk op neer dat alle informatie over de medische achtergrond van Brigite's moeder er in staat en dit ons dus een tripje naar het ziekenhuis bespaart. Heel waardevol om te hebben!

De rest van de dag doen we het een beetje op het gemakje. Wil willen toch proberen om een beetje in een ritme te komen. Voor zover dat mogelijk is natuurlijk. Foto's volgen nog. Het zijn er niet zo veel van de afgelopen dagen, maar ik heb nog geen tijd gehad om ze van de camera te halen.

Morgen vertrekken we om 9.00 uur naar Pereira, waar we Cesar en zijn familie weer zullen zien! Estella gaat lekker pizza maken voor de lunch. Dit op verzoek van Marta Cecilia.  Nog even geduld voor de foto's dus!

Alweer bijna een week voorbij

En voordat je het weet is het alweer zaterdag. Brigite is alweer voor de vijfde dag bij ons. Ongelooflijk. Het voelt nu al alsof het nooit anders is geweest. Wat genieten we van onze twee meiden.  Vandaag is Brigite om 6.00 uur wakker en daardoor de rest van het gezin ook. Voor Marta Cecilia een lastige, want ze lag er gisteravond ontzettend laat in. Marco maakt het flesje voor Brigite. Dit drinkt ze helemaal leeg. Daarna gaan we nog eens het bad proberen. Er staat een houten rek voor de douche. We gaan eens proberen of ik het bad daarop kan zetten in plaats van dat ik op mijn knieën op de grond moet zitten. Dit blijkt een succes. Ze gaat lekker in het badje zitten en laat lekker toe dat ik haar was en met een bekertje water over haar giet.

Als we allemaal klaar zijn gaan we ontbijten. Vanmorgen ging ze zonder te mopperen in de kinderstoel zitten.  Ze heeft lekker in de stoel wat gegeten. Daarna spelen we nog even in de lobby en gaan we naar het winkelcentrum. Vanavond hebben we namelijk een feestje , want één van de andere kinderen wordt 1 jaar. Daar moeten we een cadeautje voor halen. Ook willen we schoentjes voor Brigite. Ze stapt al lekker aan de hand, dus dat is geen overbodige luxe. Missie is geslaagd: voor een dikke € 10 hebben we leuke sandaaltjes gekocht voor de kleine meid.

Marta  Cecilia geeft haar zusje "stiekem" een stukje chips.

Het Christusbeeld van Cali

Uitzicht over een deel van de stad.

En nog meer stad.

Als we terugkomen staat de lunch weer al klaar. Brigite gaat weer netjes in de stoel. Marta Cecilia is zo moe dat ze geen zin heeft in de lunch. Ze gaat op de bank liggen in de lobby. Daar houdt ze het wel anderhalf uur vol. Bij Brigite gaat het goed. Normaal slaapt ze om 14.00 uur, maar om 15.00 uur hebben we een citytour op het programma staan. DIt komt niet helemaal gunstig uit. We merken dat ze daardoor wat uit haar hum is. Marta Cecilia lijkt nu toch wat last te hebben van alle aandacht die naar zusje gaat. Dus ook zij is een beetje uit haar hum. De citytrip is beperkt tot een uitzichtpunt over de stad, een christusbeeld en een parkje. In het parkje wordt een dansles gegeven. Marta Cecilia doet vrolijk mee. Verder wordt er veel verkocht: eten en drinken en veel rommel :-) Leuk om even te zien, maar wij waren meer een bezienswaardigheid dan de attracties zelf. We hebben zelfs alweer wat fotomomenten gehad.


Als we terugkomen hebben we gelijk het verjaardagsfeestje van Mario. Er zijn twee grote taarten, wijn, bier, snoep, balonnen... een compleet feest! Het is erg druk. En een luilekkerland voor kleine meisjes die eigenlijk overal aan willen zitten. We zijn constant bezig met spullen uit haar handen en mond te halen en dat bevalt haar niet. Ze zet het op een huilen en spartelt driftig met haar benen.

Feliz cumpleanos Mario!

Het gezelschap

Ik lust ook taart hoor!

Natuurlijk geen gunstig uitgangspunt voor het eten. Marta Cecilia heeft geen honger meer van het snoepen en Brigite weigert in haar stoeltje te gaan zitten. Het wordt een snel avondmaal (ik zou ondertussen willen dat ik de weegschaal bij me had :-)) en ik breng Brigite naar de kamer. Daar duurt het nog tot bijna 21.00 uur totdat ze slaapt. Ze huilt veel, wat we toeschrijven aan veel te weinig slaap.

Een uurtje later leggen we Marta Cecilia in bed. Dan komt daar ook ineens een verdrietig meisje te voorschijn. Ze wil naar huis en ze mist haar konijntje. Brigite is inmiddels ook weer wakker geworden. Zo komt het dat ik op het ene bed met Brigite lig en Marco op het andere bed met Marta Cecilia. Het is natuurlijk ook niet niks wat er allemaal verandert en gebeurt in zo'n korte tijd. Marta Cecilia is al een paar dagen redelijk laat in bed gegaan en natuurlijk vroeg wakker door Brigite. Dus vermoeidheid kan hier ook wel in meespelen. We kijken het even aan.